Η ιστορία του προσκοπισμού
Ιδρυτής της παγκόσμιας προσκοπικής κίνησης είναι ο Λόρδος Baden Powell, ο οποίος όταν ακόμη υπηρετούσε ως ίλαρχος στον αγγλικό στρατό, στην Ινδία το 1884, αντιλήφθηκε ότι η εκπαίδευση των στρατιωτών του χώλαινε, λόγω της κακής στρατιωτικής διαπαιδαγώγησης.
Ασχολήθηκε με το θέμα και το 1898 εξέδωσε σχετικό φυλλάδιο, το οποίο ονόμασε "Βοήθημα για τους Προσκόπους του Στρατού” (Aid to Scoutmastership). Τον επόμενο χρόνο άρχισε ο πόλεμος των Αγγλων εναντίον των Μπόερς στη Νότια Αφρική, όπου ο Baden Powell, στρατηγός πια, υπηρετούσε ως φρούραρχος της πόλης Μαίφκινγκ. Στις αρχές του πολέμου, οι Μπόερς είχαν αρκετές επιτυχίες και πολιόρκησαν με 8.000 άνδρες την πόλη Μαίφκινγκ που υπερασπίζονταν μόνο 700 αστυνομικοί και εθελοντές. Και ενώ η πολιορκία συνεχιζόταν και οι ενισχύσεις αργούσαν, ο Baden Powell κάλεσε όλα τα παιδιά της πόλης, χρησιμοποιώντας τα σε βοηθητικές υπηρεσίες. Τα παιδιά τα κατάφεραν θαυμάσια, γεγονός που δημιούργησε στο στρατηγό την ιδέα της παροχής συστηματικής εξωσχολικής εκπαίδευσης στα παιδιά, έτσι που να αποκτούν ικανότητες που να τα βοηθούν να αντεπεξέρχονται στις δυσκολίες της ζωής.
Το 1907 εφάρμοσε τα πιστεύω του σε μια κατασκήνωση είκοσι παιδιών στο νησί Brownsea της Αγγλίας. Η κατασκήνωση αυτή άρχισε την 1η Αυγούστου και έληξε στις 10 Αυγούστου 1907, γι’ αυτό και η 1η Αυγούστου 1907 θεωρείται πλέον επίσημα από την Παγκόσμια Οργάνωση της Προσκοπικής Κίνησης ως η ημέρα που άρχισε ο Προσκοπισμός. Με την πειραματική αυτή κατασκήνωση το 1908 εξέδωσε το περίφημο βιβλίο Scouting for Boys (Προσκοπισμός για Παιδιά), το οποίο έμελλε να αποτελέσει το σπινθήρα της εξάπλωσης του Προσκοπισμού. Τα τεύχη του βιβλίου έγιναν ανάρπαστα από τα παιδιά, τα οποία πια από μόνα τους άρχισαν να ιδρύουν Προσκοπικές Ομάδες.
Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, η ιδέα του Προσκοπισμού πέρασε τα αγγλικά σύνορα και όλα τα έθνη δέχτηκαν με ενθουσιασμό τον Προσκοπισμό. Μεταξύ τους η Ελλάδα και η Κύπρος. Ο Baden Powell συνέχισε την ετοιμασία συγγραφής βοηθημάτων για παιδιά και βαθμοφόρους, συνεχίζοντας έτσι μέχρι το θάνατό του στις 8 Ιανουαρίου 1941 την προσπάθειά του για την εφαρμογή του προσκοπικού παιχνιδιού. Νυμφεύτηκε την Olav Baden Powell η οποία με τη βοήθειά του, οργάνωσε ένα παρόμοιο πρόγραμμα εκπαίδευσης για κορίτσια, τον Οδηγισμό.
Σήμερα, σε πάρα πολλές χώρες του κόσμου, ο Προσκοπισμός και ο Οδηγισμός είναι ενωμένοι ως μια οργάνωση, ενώ στην Ευρώπη όλα τα Προσκοπικά Σώματα έχουν στις τάξεις τους αγόρια και κορίτσια. Εις ένδειξην τιμής προς τον ιδρυτή του Προσκοπισμού και τη σύζυγό του, την ημέρα των γενεθλίων τους, που συνέπεσε την ίδια μέρα, στις 22 Φεβρουαρίου κάθε χρόνο, όλοι οι Πρόσκοποι γιορτάζουν παγκόσμια την Ημέρα Σκέψεως.
Ο Προσκοπισμός, απαριθμώντας περί τα 30.000.000 μέλη σε περισσότερες από 160 χώρες, αποτελεί παγκοσμίως την μεγαλύτερη παιδαγωγική Κίνηση για εφήβους και νέους ανθρώπους. Τα τριάντα εκατομμύρια των Προσκόπων ανά τον κόσμο, τα ενώνει το προσκοπικό τριφύλλι στο πουκάμισο, το μαντίλι στο λαιμό, οι ίδιες αξίες και η επιθυμία να δημιουργήσουν έναν καλύτερο κόσμο.
Όταν βρεθεί κάποιος σ’ ένα Προσκοπικό Τζάμπορι – την Παγκόσμια Προσκοπική Κατασκήνωση, που διοργανώνεται κάθε τέσσερα χρόνια - στο τέλος της ημέρας σκέφτεται ότι «σήμερα, απλά ανακάλυψα ότι είμαι ένας από τα 30.000.000!»
Αποστολή της Προσκοπικής Κίνησης είναι να συμβάλει στην διαπαιδαγώγηση των νέων μέσω ενός αξιακού συστήματος βασιζόμενο στην Προσκοπική Υπόσχεση και το Νόμο των Προσκόπων, να βοηθήσει στην οικοδόμηση ενός καλύτερου κόσμου, όπου οι άνθρωποι ολοκληρώνονται ως άτομα και διαδραματίζουν εποικοδομητικό ρόλο στην κοινωνία.
Το όραμα του Προσκοπισμού, ως παγκόσμιας Κίνησης νέων, είναι να συμβάλει ουσιαστικά στην δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου.
Πρόσκοποι σε Δράση: Αϊτή
Οι Πρόσκοποι της Αϊτής βοήθησαν στην ανοικοδόμησή της πατρίδας τους μετά τον καταστροφικό σεισμό.
Ο Προσκοπισμός, έχοντας ήδη συμπληρώσει εκατό χρόνια ζωής, αποτελεί μια παιδαγωγική Κίνηση με ισχυρές και κοινά αποδεκτές αξίες, που αποσκοπεί στην επίτευξη της αποστολής του, εμπλέκοντας νέους ανθρώπους που εργάζονται μεταξύ τους για να αναπτύξουν πλήρως την προσωπικότητα και τις ικανότητές τους, υποστηριζόμενοι κάθε στιγμή από ενήλικες που είναι πρόθυμοι και ικανοί να πραγματοποιήσουν το παιδαγωγικό ρόλο τους.
Πρόσκοποι σε Δράση: Κένυα
Στο Ναϊρόμπι, για τα παιδιά των παραγκουπόλεων που ζούσαν σε σκουπιδότοπους, ένας Πρόσκοπος με όραμα να αλλάξει τον κόσμο, προσέγγισε τους αρχηγούς των συμμοριών και κερδίζοντας την εμπιστοσύνη τους, τους κάνει Προσκόπους. Απ’ αυτούς, οι μεγαλύτεροι σε ηλικία Πρόσκοποι ενθαρρύνονται να αποκτήσουν επαγγελματικές δεξιότητες, μερικοί εκπαιδεύονται ως μηχανικοί αυτοκινήτων, άλλοι στην μεταλλοτεχνία και χιλιάδες παιδιά των δρόμων βρίσκουν ευκαιρία για εκπαίδευση. Το 2002, όλα αυτά ήταν μέρος του Προσκοπικού Προγράμματος «Εισιτήριο στη Ζωή», αποτελώντας για τους νέους των παραγκουπόλεων νέα ελπίδα και ένα καλύτερο αύριο. Επιστρέφοντας το 2010 στο Ναϊρόμπι, βρήκε πολλά από εκείνα τα παιδιά να έχουν γίνει δάσκαλοι, ιερείς, επιστήμονες και επαγγελματίες βοηθώντας με τη σειρά τους, τους νέους.
Ο Προσκοπισμός, ως παγκόσμια Κίνηση, προσελκύει και διατηρεί στους κόλπους του, όλο και περισσότερους νέους ανθρώπους (κυρίως έφηβους) και των δύο φύλων, προερχόμενους από διάφορες κοινωνικές τάξεις. Ο Προσκοπισμός, όντας ελκυστικός για τους ενήλικες - γυναίκες και άνδρες - σε κάθε πολιτισμό και κοινωνία, αποτελεί μία Κίνηση μέσω της οποίας μπορούν να αποτελέσουν μία σημαντική συμβολή στην κοινωνία συνεργαζόμενοι με νέους και νέες.
Πρόσκοποι σε Δράση: Σλοβακία
Οι μειονότητες των Ρομά – συχνά αναφερόμενοι ως Αθίγγανοι – θεωρούνται ως «πρόβλημα» στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες, καθώς εξαιτίας του νομαδικού τρόπου ζωής και των παραδόσεών τους, αντιμετωπίζονται με προκατάληψη και δυσπιστία. Η φτώχεια είναι ευρέως διαδεδομένη ενώ πολλοί ζουν σε γκέτο και καταυλισμούς στις παρυφές αστικών κέντρων. Παρότι το επίσημο Κράτος τους παρέχει βασική εκπαίδευση, το ήμισυ των παιδιών Ρομά δεν ολοκληρώνουν την πρωτοβάθμια εκπαίδευση και αρκετά παιδιά αναλαμβάνουν ρόλους ενηλίκων πολύ νωρίς. Στην Σλοβακία, Πρόσκοποι και Ρομά εργάστηκαν από κοινού για να βρούνε λύση και καταστρώθηκε ειδικό πρόγραμμα δράσης και προβολής του Προσκοπισμού. Όταν ο Προσκοπισμός, ως παιδαγωγικό σύστημα, εισήχθηκε στις κοινότητες των Ρομά, είχε θετική αντιμετώπιση και αποδοχή από τα παιδιά, καθώς αρκετά απ’ αυτά έδωσαν την Προσκοπική Υπόσχεση και έγιναν Πρόσκοποι. Οι Πρόσκοποι Ρομά συμπεριλήφθηκαν στην εθνική Προσκοπική Οργάνωση της Σλοβακίας. Οι Πρόσκοποι συνεργάστηκαν, χρησιμοποιώντας την Προσκοπική Μέθοδο ως βασική εκπαιδευτική συνιστώσα, προκειμένου να αποκτήσουν ομαδικό πνεύμα και χρήσιμες ηγετικές ικανότητες. Εφαρμόζοντας τη Προσκοπική Μέθοδο στις κοινότητες αυτές απέδειξαν την παγκόσμια έφεση των νέων στο Προσκοπικό Πρόγραμμα. Η δράση αυτή, αποτέλεσε μια νέα και κοινή αρχή για τους Προσκόπους της Σλοβακίας και τις κοινότητες των Ρομά.
Ο Προσκοπισμός αποτελεί μια δυναμική και καινοτόμο Κίνηση, με επαρκείς και ιδίους πόρους, απλές δομές και δημοκρατικές διαδικασίες στη λήψη αποφάσεων, όπου η οργάνωση, η διαχείριση και η επικοινωνία είναι αποτελεσματική σε όλα τα επίπεδα.
Η ιστορία του προσκοπισμού στην Ελλάδα
Ο ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΡΟΣΚΟΠΙΣΜΟΥ
Ο Ιδρυτής του Ελληνικού ΠροσκοπισμούΟ Αθανάσιος Λευκαδίτης γεννήθηκε το 1872 στην Αθήνα και καταγόταν από το Αργοστόλι της Κεφαλονιάς.Το 1899 λαμβάνει το δίπλωμα Καθηγητού Γυμναστικής. Η αγάπη του για τον αθλητισμό τον οδηγεί να γίνει άριστος αθλητής της γυμναστικής.
Υπήρξε Διευθυντής του Πανελλήνιου Γυμναστικού Συλλόγου και καθηγητής της γυμναστικής στο Μαράσλειο Διδασκαλείο και στο Ελληνικό Εκπαιδευτήριο του Δημήτρη Μάκρη.
Η αγάπη του για τη φύση και τη ζωή της υπαίθρου ήταν απεριόριστη. Μεγάλες πεζοπορίες και ορειβασίες, καθώς και περίπατοι με βάρκα και η κολύμβηση ήταν μέρος της καθημερινής του ζωής.
Το 1908 με την ευκαιρία των 4ων Ολυμπιακών Αγώνων στο Λονδίνο ως μέλος της Ελληνικής Αντιπροσωπείας συνάντησε σ’ ένα κατάστημα ένα μικρό παιδί που φορούσε τη προσκοπική του στολή. Τον ρώτησε τι είναι Πρόσκοπος. Εκείνο πρόθυμα του εξήγησε ότι ο Πρόσκοπος είναι ένα παιδί που είναι πάντα έτοιμο να βοηθάει τους άλλους και να κάνει μια καλή πράξη κάθε μέρα. Η ωραία αυτή απάντηση του Άγγλου Προσκόπου έδωσε την αφορμή στον Αθ. Λευκαδίτη να μελετήσει τον Προσκοπισμό και να τον μεταφέρει στην Ελλάδα.
Το Νοέμβριο του 1910 ίδρυσε με μαθητές του Λυκείου Μακρή, όπου ήταν καθηγητής, τη πρώτη ομάδα Ελλήνων Προσκόπων.
Ο Αθανάσιος Λευκαδίτης διετέλεσε Γενικός Έφορος του Σ.Ε.Π και η ψυχή της ανάπτυξης του τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του.
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ
Όλα άρχισαν σαν ένα παραμύθι σ ένα χωριό της Κένυα στην Αφρική κατά την διάρκεια του πολέμου των Μπόερς από τον Βρετανό Αξιωματικό Robert Baden Powell. Εκεί οραματίστηκε την δημιουργία μιας κίνησης Νέων τους οποίους ονόμασε Προσκόπους. Έτσι το 1907 ξεκίνησε με την λειτουργία της πρώτης κατασκήνωσης η ιστορία της μεγαλύτερης και πλατύτερης κίνησης Νέων στον κόσμο. Μιας κίνησης που δεν κάνει διάκριση φυλής, θρησκείας, χρώματος ή κοινωνικής προέλευσης ή οικονομικής κατάστασης. Μιας κίνησης στην οποία είναι εθελοντική η προσέλευση και η αποχώρηση και όπου ο εθελοντισμός αποτελεί την κυρίαρχη ιδεολογία. Το έτος 1908 πραγματοποιήθηκε η Ολυμπιάδα του Λονδίνου. Εκεί βρέθηκε ο Έλληνας καθηγητής Σωματικής Αγωγής Αθανάσιος Λευκαδίτης. Ιστορική πραγματικότητα που έγινε θρύλος αποτελεί η συνάντηση του με ένα παιδί που φορούσε μια παράξενη στολή με κοντό παντελόνι. Σε ερώτηση του, τι είσαι παιδί μου η απάντηση ήταν: Είμαι πρόσκοπος. Τι σημαίνει πρόσκοπος. Το παιδί εξήγησε και η ιδέα του φάνηκε ενδιαφέρουσα. Έτσι ήρθε σε επαφή με τον Ιδρυτή τον Λόρδο Baden-Powell έμαθε περί τίνος επρόκειτο και το 1910 ιδρύεται η πρώτη Ομάδα που αριθμούσε 11 παιδιά με αρχηγό τον Λευκαδίτη. Από αυτό το βελανίδι ξεπήδησε μια δρυς και αμέσως εξαπλώθηκε σε όλη την Ελλάδα. Πρώτος πρόεδρος του Δ.Σ. υπήρξε ο Μιλτιάδης Νεγρεπόντης, Υπουργός του Ελευθερίου Βενιζέλου. Η κίνηση συσπειρώνει με το μέρος της σημαντικούς πνευματικούς ανθρώπους της εποχής όπως Γεώργιο Δροσίνη, Μανόλη Τριανταφυλλίδη, Δημήτρη Γληνό, Κωνσταντίνο Μελά. Ο Γέρος της Δημοκρατίας Γεώργιος Παπανδρέου επεκτείνει τον Προσκοπισμό στο Αιγαίο από την Χίο που βρισκόταν τότε. Με πρωτεργάτη τον εθνικό ευεργέτη Εμμανουήλ Μπενάκη ιδρύονται Ελληνικές Προσκοπικές Ομάδες στην Αίγυπτο. Γρήγορα επεκτείνεται στο εξωτερικό όπου υπάρχουν Έλληνες Ομογενείς. Κατά την διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων οι Πρόσκοποι προσφέρουν σημαντικές υπηρεσίες στον Στρατό και το λαό και αυτό αναγνωρίζεται από την Πολιτεία. Ας μην ξεχνάμε ότι η Σημαία του Σ.Ε.Π. έχει τιμηθεί με το μετάλλιο στρατιωτικής Αξίας, όπως και οι πολεμικές σημαίες των Συνταγμάτων που πολέμησαν τότε. Τον Μάιο του 1914 μπαίνει στην παρέα μας ο Εθνάρχης Ελευθέριος Βενιζέλος ο οποίος ενθουσιάζεται τόσο πολύ ώστε διαθέτει το χρηματικό ποσόν των τότε 8.355 δραχμών που του είχαν στείλει οι ομογενείς για την ανόρθωση του Κράτους, με την επιθυμία να ιδρυθούν προσκοπικές Ομάδες στην Κρήτη. Σε κάθε καταστροφή που οφείλεται σε καιρικά φαινόμενα ή σε λοιμούς οι Έλληνες Πρόσκοποι είναι παρόντες. Ιστορικά είναι οι πρώτοι που αγαπούν και προστατεύουν το περιβάλλον με δεντροφυτεύσεις, εκδρομές και υπαίθριες κατασκηνώσεις και γενικότερα με την ζωή στο ύπαιθρο όπως ορίζει ο Ιδρυτής. Το 1917 αναγνωρίζεται με Νόμο από την Βουλή το ΣΕΠ ως
αυτοτελές Ίδρυμα με 15μελές Δ.Σ. και όλη την δομή και την ιεραρχία μιας Πανελλήνιας Οργάνωσης. Την ίδια χρονιά ο Βενιζέλος προσφέρει στο ΣΕΠ φωτογραφία του με την ιδιόχειρη αφιέρωση ?παρακαταθήκη «ΑΙΕΝ ΑΡΙΣΤΕΥΕΙΝ» μία φράση που από τότε είναι μέρος του εμβλήματος. Οι Έλληνες Πρόσκοποι είναι από τα ιδρυτικά μέλη της Παγκόσμιας Προσκοπικής Οργάνωσης και το 1918 ο Κων/νος Μελάς, Γενικός Έφορος προτείνει την ιδέα των παγκόσμιων Προσκοπικών συγκεντρώσεων και έτσι γεννήθηκε το JAMBOREE.(ινδιάνικη λέξη που σημαίνει συνάθροιση φυλών). Τo πρώτο JAMBOREE έγινε το 1920 στο Λονδίνο και στην διάρκεια της παρέλασης των αντιπροσωπειών ο Ιδρυτής είπε στον παρευρισκόμενο Βασιλέα της Αγγλίας όταν περνούσε η Ελληνική αντιπροσωπεία, την ιστορική φράση «ιδού οι πρώτοι Πρόσκοποι στον κόσμο « εννοώντας ότι οι ιδέες του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη όπως και η αγωγή των νέων στην Αρχαία Ελλάδα τον επηρέασαν όταν ίδρυσε τους προσκόπους. Σταθμό στην ιστορία του Ελληνικού Προσκοπισμού απετέλεσε το 11ο Παγκόσμιο Προσκοπικό JAMBOREE που έγινε στον Μαραθώνα το 1963 με την συμμετοχή 15.000 Προσκόπων από όλο τον κόσμο και όπου τραγουδήθηκε το τραγούδι JAMBOREE του Μάνου Χατζηδάκη σε στίχους του Νίκου Γκάτσου. Το σύνθημα που κυριάρχησε τότε ήταν « Ανιχνεύετε υψηλότερα και ευρύτερα». Υπήρξαν και δύσκολες στιγμές στην πορεία του ΣΕΠ στην Ελλάδα, όπως η δικτατορία του Μεταξά που ανέστειλε τη λειτουργία του ΣΕΠ προς χάριν της ΕΟΝ. Οι Πρόσκοποι όμως συνέχισαν κρυφά τη δράση τους και έτσι μπόρεσαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην αντίσταση κατά την διάρκεια της κατοχής και να ανασυνταχθούν μετά την απελευθέρωση. Αλλά και στην διάρκεια της δικτατορίας της χούντας υπήρξε ουσιαστικά διωγμός του ΣΕΠ με την δημιουργία των Αλκίμων και την αμέριστη συμπαράσταση του κράτους προς αυτούς. Δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς αφού ο Προσκοπισμός καλλιεργεί την Δημοκρατία από την μικρή ηλικία με την εκλογή του Ενωμοτάρχη και των άλλων βαθμών.
Το έτος 1919 κατά την προέλαση του Ελληνικού Στρατού, σφαγιάστηκαν οι Έλληνες Πρόσκοποι του Αϊδινίου από άτακτους Τούρκους και κατά την υποχώρηση του Στρατού το 1922 είχαν την ίδια τύχη οι Έλληνες Πρόσκοποι των Σωκίων.
Κατά το παρελθόν υπήρξαν περίοδοι που ο Προσκοπισμός παρεξηγήθηκε και κατηγορήθηκε αδίκως, ως παραστρατιωτική οργάνωση, αλλά η αλήθεια είναι πως είναι παιδαγωγικό σύστημα όπως αποδείχθηκε από τις μαρτυρίες διάσημων καιμεγάλων παιδαγωγών όπως οι ROUSSEAU, PESTALLOSSI, DECROLY, MONTESSORI. Μετά την μεταπολίτευση με Νόμο που ψήφισε η Βουλή το ΣΕΠ έγινε Ίδρυμα Ιδιωτικού Δικαίου με Γενική Συνέλευση που εκλέγει το Διοικητικό Συμβούλιο για θητεία 4 ετών και επέρχεται ο πλήρης εκδημοκρατισμός με την καθιέρωση εκλογών για την ανάδειξη των στελεχών της κίνησης. Παράλληλα έγινε, με την συμβολή έμπειρων παιδαγωγών, εκσυγχρονισμός των προγραμμάτων για όλες τις ηλικίες ώστε σήμερα να είναι πιο σύγχρονος από ποτέ. Πρέπει να σημειώσουμε εδώ ότι το Καταστατικό Συνέδριο μετά την Μεταπολίτευση έγινε στην Πάτρα το 1976. Στην περιοχή μας η παρουσία του Προσκοπισμού είναι ιδιαίτερα έντονη όχι μόνο στην διαπαιδαγώγηση της νεολαίας αλλά και με το πλούσιο κοινωνικό έργο όπως έγινε με τους σεισμούς Καλαμάτας, Πύργου, Πάτρας, Αιγίου, Αττικής και το πρόσφατο της Δυτικής Αχαΐας όπου η συμβολή των Προσκόπων υπήρξε αποφασιστική και άμεση όπως αναγνωρίσθηκε από την Νομαρχία που τους βράβευσε. Επίσης στις καταστρεπτικές φωτιές της Ηλείας οι Βαθμοφόροι περιέθαλψαν τους πληγέντας με την επί τόπου βοήθεια, με την οργάνωση των αποθηκών της βοήθειας και την δημιουργία καταυλισμών. Βεβαίως όλα αυτά απορρέουν από την τήρηση του Νόμου και της Υπόσχεσης που τονίζει την προσφορά βοήθειας σε κάθε άνθρωπο και σε κάθε περίσταση. Στο χώρο των εφήβων ο θεσμός των Ανιχνευτικών Πολιτιστικών Ενημερώσεων όπου οι Ανιχνευτές παρουσιάζουν τα αποτελέσματα ερευνών τους σε διάφορα θέματα διατηρήθηκε στην Πελοπόννησο έως ότου υιοθετηθεί από την Κεντρική Διοίκηση του ΣΕΠ. Κατά την διάρκεια της πρώτης Πανελλήνιας διοργάνωσης του θεσμού δημιουργήθηκε ανθρώπινη αλυσίδα που ένωσε το Ρίο με το Αντίρριο μέσω της γέφυρας με την συμμετοχή προσκόπων από όλη την Ελλάδα πιασμένων χέρι-χέρι. Το προσκοπικό παιγνίδι το έπαιξαν χιλιάδες Νέοι της Ελλάδας οι οποίοι αναπολούν συχνά τις όμορφες στιγμές που πέρασαν και οι περισσότεροι έχουν αναδειχθεί σε ηγετικές προσωπικότητες της πολιτικής, οικονομικής, κοινωνικής ζωής. Στην περιοχή μας ιδρύονται προσκοπικές Ομάδες το 1911 στο Αίγιο και το 1914 στην Πάτρα. Το 1938 στις 18 Μαρτίου η 10η Ομάδα Πατρών συνοδεύει τιμητικά την Λήκυθο με την καρδιά του Βαρόνου Πιέρ ντε Κουμπερτέν στην Αρχαία Ολυμπία όπου και ετάφη σύμφωνα με την τελευταία του επιθυμία. Εδώ αξίζει να σημειώσουμε ότι με απόφαση η οποία λέγεται ότι προέρχεται από τον Ελευθέριο Βενιζέλο οι Έλληνες Πρόσκοποι δεν φορούν γάντια όταν κρατούν σημαία λόγω της αγνότητας των χεριών τους. Μεταπολεμικά ο Προσκοπισμός φουντώνει στην περιοχή μας με δύναμη που ξεπερνά τα 1.500 άτομα οργανωμένα σε 12 Συστήματα. Το έτος 1953 μετά τους καταστρεπτικούς σεισμούς των Ιονίων Νήσων πρώτοι οι Πρόσκοποι των Πατρών προσφέρουν σημαντική βοήθεια και τιμούνται με το μετάλλιο Εξαίρετων Πράξεων από την Πολιτεία και μάλιστα από τον Αχαιό Υπουργό Άμυνας Παναγιώτη Κανελλόπουλο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπήρξε Πρόσκοπος στην Πάτρα και μάλιστα με πλούσια δράση ο τ. πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος. Στο Ελληνικό κοινοβούλιο περισσότεροι από τους μισούς βουλευτές υπήρξαν Πρόσκοποι και έχουν δημιουργήσει την κοινοβουλευτική Ένωση Προσκόπων και στις τάξεις της περιλαμβάνει πολλούς Υπουργούς, Υφυπουργούς και Προέδρους Βουλής. Σήμερα οι Έλληνες Πρόσκοποι ατενίζουν με αισιοδοξία το μέλλον με βάση τις αρχές και τις αξίες τους που έχουν αποδειχθεί διαχρονικές με συνεχή εκσυγχρονισμό των προγραμμάτων ώστε να είναι στο πνεύμα της εποχής με σταθερό στόχο τις παρακαταθήκες του Ιδρυτή δηλαδή την παγκόσμια συναδέλφωση την ειρηνική συνύπαρξη των λαών και την δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου. Επειδή απευθύνονται σε ανθρώπους που κάποτε έδωσαν την Προσκοπική τους Υπόσχεση θα κλείσουμε με στίχους από ένα πάντα επίκαιρο προσκοπικό τραγούδι: Μεσ? τη ζωή σου κάποια στιγμή είπες τα λόγια με σκέψη αγνή είπες τα λόγια που είπα κι εγώ αυτό με κάνει μαζί σου αδελφό. Κάνω σκοπό μου όπου βρεθώ σε κάθε ανάγκη να βοηθώ κάνω σκοπό μου να? ρθει η αυγή τα ίδια να πει όλη η γη.
Συμβολισμοί
Προσκοπικός χαιρετισμός
Οι Πρόσκοποι συνηθίζουν όταν συναντιούνται να χαιρετούν ο ένας τον άλλο, δείχνοντας έτσι τον αμοιβαίο τους σεβασμό. Φυσικά, ο Προσκοπικός Χαιρετισμός χρησιμοποιείται και σε πολλές άλλες περιπτώσεις, όπου ο Πρόσκοπος εκφράζει με τον τρόπο αυτό το σεβασμό του προς τα Άχραντα Μυστήρια, τα σύμβολα της Πατρίδας μας, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και άλλους αξιοματούχους, τους βαθμοφόρους του και τους άλλους Προσκόπους. Μέσα στην Εκκλησία δεν φορούμε το μπερέ μας, ούτε χαιρετούμε προσκοπικά. Ο κάθε Πρόσκοπος πρέπει να γνωρίζει τον ορθό τρόπο με τον οποίο αποδίδεται ο χαιρετισμός.
Ο επίσημος προσκοπικός χαιρετισμός γίνεται, αφού σταθούμε σε στάση προσοχής και φέρουμε το δεξί χέρι στο άκρο του μετώπου μας πάνω ακριβώς από τη δεξιά άκρη του δεξιού μας ματιού, έχοντας τα τρία μεσαία δάκτυλα της δεξιάς μας παλάμης ενωμένα και τεντωμένα, με τον αντίχειρα να σκεπάζει το πάνω άκρο (νύχι) του μικρού δακτύλου. Ο χαιρετισμός αυτός έχει το δικό του συμβολισμό, που πηγάζει μέσα απο την Προσκοπική Υπόσχεση και τον Προσκοπικό Νόμο. Τα τρία μεσαία δάκτυλα συμβολίζουν το τρίπτυχο της Προσκοπικής Υπόσχεσης και η κάλυψη του μικρού δακτύλου απο τον αντίχειρα, την υποχρέωση του μικρότερου να σέβεται τον μεγαλύτερο, αλλά ταυτόχρονα και την υποχρέωση του μεγαλύτερου και δυνατότερου να προστατεύει τον μικρότερο και πιο αδύνατο.
Προσκοπικό έμβλημα
Οι Πρόσκοποι συνηθίζουν όταν συναντιούνται να χαιρετούν ο ένας τον άλλο, δείχνοντας έτσι τον αμοιβαίο τους σεβασμό. Φυσικά, ο Προσκοπικός Χαιρετισμός χρησιμοποιείται και σε πολλές άλλες περιπτώσεις, όπου ο Πρόσκοπος εκφράζει με τον τρόπο αυτό το σεβασμό του προς τα Άχραντα Μυστήρια, τα σύμβολα της Πατρίδας μας, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και άλλους αξιοματούχους, τους βαθμοφόρους του και τους άλλους Προσκόπους. Μέσα στην Εκκλησία δεν φορούμε το μπερέ μας, ούτε χαιρετούμε προσκοπικά. Ο κάθε Πρόσκοπος πρέπει να γνωρίζει τον ορθό τρόπο με τον οποίο αποδίδεται ο χαιρετισμός.
Ο επίσημος προσκοπικός χαιρετισμός γίνεται, αφού σταθούμε σε στάση προσοχής και φέρουμε το δεξί χέρι στο άκρο του μετώπου μας πάνω ακριβώς από τη δεξιά άκρη του δεξιού μας ματιού, έχοντας τα τρία μεσαία δάκτυλα της δεξιάς μας παλάμης ενωμένα και τεντωμένα, με τον αντίχειρα να σκεπάζει το πάνω άκρο (νύχι) του μικρού δακτύλου. Ο χαιρετισμός αυτός έχει το δικό του συμβολισμό, που πηγάζει μέσα απο την Προσκοπική Υπόσχεση και τον Προσκοπικό Νόμο. Τα τρία μεσαία δάκτυλα συμβολίζουν το τρίπτυχο της Προσκοπικής Υπόσχεσης και η κάλυψη του μικρού δακτύλου απο τον αντίχειρα, την υποχρέωση του μικρότερου να σέβεται τον μεγαλύτερο, αλλά ταυτόχρονα και την υποχρέωση του μεγαλύτερου και δυνατότερου να προστατεύει τον μικρότερο και πιο αδύνατο.